လမ္းျပၾကယ္

အဘာ

အဘာေရ သိုက္ရင္းပီပီသသ

ျမစ္ေခ်ာင္းပင္လယ္ဝမွာ အသက္ရင္းဝ့ံခေရပိုင္

မိသားစုဘဝသိုက္ၿမဳံတခုလုံးအတြက္ေလ့

ေလာကဓံကိုၿပဳံးျပ အန္တုႏိႈင္စြမ္းဟိခေရ

အနႏၱပဲ့ကိုင္သွ်င္ေကာင္းတေယာက္ပါ … ။

အဘာ

အဘာေရ ျဖားရီအတက္အက်

ကမ္းပတ္(စ) မပါခေကေတာင္

လမ္းေၾကာင္းမွန္ ေမာင္းႏွင္ႏိႈင္ခေရပိုင္

သားအနာဂတ္ စာဖတ္ခုံသို႔ေရာက္ဖို႔

အခ်ိန္မွန္ပို႔ပီးႏိႈင္ခေရ ႏိႈးစက္တခုပါ … ။

အဘာ

အဘာေရ အကၽြန္႔ကမၻာအတြက္

ပုဗၺာစရိယတေယာက္ျဖစ္ခေရပိုင္

အကၽြန္႔စၾကာဝဠာအတြက္ေလ့

ထာဝရ အေတာက္ပဆုံး အလင္းလက္ဆုံး

လမ္းျပၾကယ္ႀကီးတလုံးပါ … ။

ခိုင္ထြီး

အျဖဴေရာင္လမ္းက

ငါ့ကမၻာမွာ

နီပူေရခါ နင္မလာ

လပေရခါ နင္မလာ

ဇာဇာေရာက္နီခီေလး ... ။

မာယာကိုေသာက္သုံး

အယွဳံးအျမတ္တန္ဖိုးကို

သိုက္ျခင္ျခင္ပနာ ကိုးကြယ္နီခီလား ... ။

အရိုးဆြီးေရ လကြယ္ညည့္က်မွ

နယ္လြန္ႏွလုံးအီးတန္းခါးကို

အသာအသာလာေခါက္

တေဒါက္ေဒါက္ျမည္သံနန္႔တတူ

နင္ ေတာက္ပစြာ

ဒိတ္ေအာက္နီယာလို႔ မေျပာခ်င္

ေယေကေလ့

ေနာက္ဘဝမွာ လာလည္ပါ ... ။

နင့္အတြက္

ငါ့အေၾကာက္တရားတိကို

အိမ္ေျဂာက္မွာခ်ိတ္ထားပနာ

အျဖဴေရာင္လမ္းထိပ္က

ေဂါင္းတညိတ္ညိတ္နန္႔ ႀကိဳဆိုနီေမ ... ။

ခိုင္ထြီး

ညည့္ေအာ္သံ

နိအလင္းကိုလြန္ဆန္

မဟူရာညဇာကို ျဖတ္သန္းယင္း

သိုင္ေခါင္တြင္းက

တဆတ္ဆတ္ နက္ပါလတ္ေတ ... ။

အာကာကို ေမာ္ၾကည့္မိေရ

ေပ်ာ္ျမဴးနီေရ ၾကယ္တသင္းနန္႔

မိုးရိပ္ကင္းယွင္းေရ လမင္းရို႕ကိုျမင္လို႔

အၿပဳံးပန္းတိ လန္႔ႏိုးလားေရပိုင္ ... ။

ၿမီျပင္ကို ခင္တြယ္လို႔

ေဂါင္းစိုက္ပနာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတ

အျဖစ္အပ်က္တိထက္

အျပစ္ဖ်က္တိက ေခတ္စားနီေရပိုင္ ... ။

သိုင္ေခါင္အလြန္မွာ

ေထာ ... အသံတသံ

ဂီတသံလား

ယစ္မူးသံလား

ညည့္ငွက္သံလား

ႏွလုံးသားအထက္ယံမွာ

မွန္းလို႔ကမက်

လြမ္းရ ေဆြးရဖို႔ပိုင္

ငိုရ ရယ္ရဖို႔ပိုင္

ေအာ္ ... ေဒအသံစြာ

နတ္ျပည္ကလား

လူ႔ျပည္ကလား

ငရဲျပည္ကလား ... ။

ခိုင္ထြီး

အၾကားအျမင္

လီထဲကမိုးရိပ္

အတိတ္ကိုပုံေဖာ္

ေဖာ္မ်ဴလာအသစ္နန္႔

မူကိုပစ္ပနာ

ေပၚပ်ဴလာျဖစ္နီေရဆိုကား ... ။

မွန္လား မွားလား

တရားလား မတရားလား

တရားေစာင့္ဘုရင္

အသွ်င္ ၾကားေရအရပ္က

နားစြင့္ပနာ သာဓုေခၚပါ ... ။

ထိုမွာၾကည့္လိုက္

အယင္ေခတ္ကလက္ရာ

အရွိဖက္ကို ရိနာလိုက္

အျမင္မွာ ဆန္းလို႔ သစ္လို႔

ကမၻာကေလ့ ပယ္လို႔ ပစ္လို႔

အရာ ဇာက်န္သိေလး ... ။

ေပါက္တူး နန္႔ လိပ္

လိပ္ နန္႔ ေပါက္တူး

အသြင္ကူးေျပာင္းလို႔

ၿမီစာပင္တိ ထူးဖို႔လား

ရူးရာရူးလီဖို႔လား

ဘုရားတိကေတာ့ခါ

ျပဴးပနာ ၾကည့္နီယင့္ ... ။

ခိုင္ထြီး

ရကၡရန္ကာ

အယင္ကခါ ...

အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာတြက္

ရြယ္ကာထြင္းထု၊ ဆင္းထုျပဳၿပီး

ေကာင္းမႈျဖစ္ထြန္း၊ ျပည္သာျမန္းဖို႔

အဆန္းတၾကယ္၊ ရန္ႏွစ္သြယ္ကို

ကာကြယ္ႏွိမ္ႏွင္း၊ ေနာက္ေနာင္ကင္းဖို႔

ေၾကာခ်င္းကပ္လ်က္၊ ရွိေနာက္မ်က္ႏွာ

လက္ရာစံယွား၊ တည္ထားကိုးကြယ္ ... ။

ေဒဂုအခါ ...

ဘုရားႏွစ္ပါး၊ အလားလားနန္႔

ကြဲျပားျခားနား၊ ရွိဘုရားမွာ

နားပိုင္းေပါင္ပိုင္း၊ လက္ေခ်ာင္းပိုင္းလို႔

ဝမ္းေတာ္အေပါက္၊ ေမွာက္ခုံေမွာက္ပ်ာ

အေကာက္ဉာဏ္သုံး၊ ရုပ္ပ်က္ဆုံးထိ

အတုံးတုံးပိုင္း၊ သူရို႕ရိုင္းစြာ

ႏိႈင္းစရာယွား၊ မွတ္ထားလီကတ္... ။

ေယေလ့တဖန္ ...

ရွိရန္ေနာက္ရန္၊ ရကၡရန္ကာ

ျပန္လည္ျပဳပ်င္၊ သက္ေတာ္ဝင္လို႔

ဘုရင္မင္းဗာ၊ သွ်င္ျမဝါနန္႔

ပညာေက်ာ္ရို႕၊ ေပ်ာ္လီဖို႔ရာ ... ။

ခိုင္ထြီး

ခရီးသည္

ျဖားသင့္ႏြမ္းအရပ္

ျဖားဆန္လန္းဥတုသုံးပါး

ကစၦပပါးျပင္တဖက္ကိုေတာင္

အားရပါးရ နမ္းခြင့္မရခ

အပူလြန္လီညင္းအပိုင္းအစအျဖစ္

တိုက္စားျခင္းခံရေရဘဝတိ

အရစ္က်စနစ္ေအာက္မွာ

ပိုလို႔အသားက်လွာကတ္ေတ ... ။

အဝီးၿဗီးကားတစီးကိုစီးယင္း

ပန္းကတီပါရနံ႔နန္႔

ႏိုင္လြန္လမ္းအရသာခံစားမိေရ ... ။

ယင္းကတဆင့္

အဝီးက ရိုးမပန္းခ်ီလို႔ထင္ရေရ

ျမင့္မားေရ ေတာင္ဂတုံးတလုံး

ဒုံနာမပါေရ ဖုန္တရာလမ္းအပိုင္းအစ

ႁဂြမ္းႁဂြမ္းၿပိဳပ်က္ ကြက္က်တန္းထားတခ်ဳိ႕

အိပ္မက္ထဲမွာ ျမင္ခစြာ

လုံးဝ(လုံးဝ)မဟုတ္ဆိုေက

ဝတၳဳတိုတပုဒ္ေလ့ မဟုတ္ေယ ... ။

ေနာက္ဆုံးမွာ

အၿပဳံးပ်က္ရို႕ေရာစပ္ႀကိဳဆိုနီေရ

ၿမိဳ႕စစ္ေတြဧ့ ကုန္တန္းလမ္းက စေရပေယ ... ။

ငါကေလ့

ဇာတိၿမီကို အလည္ျပန္ေရ

အာဂႏၱဳခရီးသည္တေယာက္ဆိုခါ

ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္မႈကို

ကမ္းနားလမ္းက

ရွဳခင္းသာ ပိြဳင့္ ဟိုတယ္ပတ္လမ္းတပတ္

စိုင္းျဒားမင္းခြာရို႕ ရင္ဖတ္စည္တီးသံတိကို

ရွဳစားနားဆင္ယင္း

ငါ ...

ငါ့အေတာင္ဖံတိကို ျဖတ္လိုက္ခ်င္ေရ ... ။

ခိုင္ထြီး

သုံးဖက္ျမင္ ညည့္

ေခတ္ကဗ်ာကို

ကာရန္သတ္ပနာ

အလကၤာျမစ္နားခတ္မွာ

ညည့္ကဗ်ာစပ္ယင္း

ေဘာ္ဒါအေပါင္းတသင္းရို႕

အစင္းအေၾကာင္းနိဒါန္းသီက်ဴး

နိဂံုးမွာ ျမဴးခေရ ၾကယ္စုံညည့္ပေယ ... ။

အမွားဆိုစြာ

လူ႔ဘဝကို နာမည္အလွပေခ်တခုပီးထားျခင္း

ေသာက္ေဖာ္စားဖက္ညဇာဖက္မွာ

ၾကည့္ျမင္တိုင္မွတ္စုကို

ဥတုကဗ်ာဖြဲ႕ျဖစ္ခပ်ာ ... ။

သူေလ့ေသာက္ ငါေလ့ေသာက္

စိတ္တိေမွာက္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္း

တန္ဖိုးခ်င္းတူေရညည့္

ေကာင္းကင္က ၾကယ္တိ

ငါရို႕ကို ဦးညြတ္ပါ ... ။

ေလးဆယ့္ငါးမိနိ(ထ)ဆိုစြာ

ညည့္တညည့္စာ အတြက္

ဘယ္ဖက္ပါးတျခမ္းဆိုပါဖိ

ဒႆဂီရိမပါေကေလ့

ေဒဇာတ္လမ္းမွာ

ငါရို႕ယႈံးခစြာေတာ့ အမွန္ပါေယ

ေဖသာမဟုတ္ သီြးသားမဟုတ္ပါႏွန္း

နာႏိုက rubyတလိပ္ကို

မီးခိုးတိအူထြက္ေအာင္ေသာက္ယင္း

ဓါတ္တိုင္မွီလို႔ေစာင့္နီလီေရ

ခိုင္ထြီးတေယာက္

အာသာဆႏၵ မျပည့္ဝလို႔

လမ္းေလွ်ာက္ယင္း ထပ္ေလွ်ာက္

ေပ်ာက္လားခေရ ေဖသာေသာင္းသံုးေထာင္ 
ဒါေဒါင္ပီးလိုက္ရေရဆိုဝါ

ဇာသူကို ပီးလိုက္ရေရမွန္းေတာ့ မသိပါေလး

ေထာၾကည့္စမ္ (ၾကည့္စမ္)

ခိုင္နီတေယာက္ ေလးဂြင္ေမွာက္လို႔

ဆိုက္ကားသည္တေယာက္ေစတနာနန္႔

ငါးေသာင္းတန္အက်ႌေၾကာက္လို႔ 
အန္ဖတ္ဆို႔ယင္း အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ခါ

သုံးဖက္ျမင္ထားေရညည့္

ရင္ခုန္သံတိနန္႔ မိုးေၾကာင္ေတာင္လင္းလားခယင့္ ... ။

ခိုင္နီဦး၊ ခိုင္ထြီး၊ နာႏို{Aryan}     

(6/5/2015)