ဆို႔နာ

၂၀၁၅ ဂ်ဴလိုင္ နန္႔ ၾသဂတ္(စ) ၾကား

ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကို ကိုမန္အကူး

ခြီးရူးျပန္ပြဲသဘင္ အႀကိဳကာလ အတိတ္နိမိတ္လား

မိစၦာမိုးက ျမဴး .. လီက မူး .. လႈိင္းက လူး … ။

သက္ဟိ၊ သက္မဲ့၊ ျဒပ္ဟိ၊ ျဒပ္မဲ့ရုိ႕ အားလုံးၿပိဳင္တူ ငို ဆို႔

“သူ”က ကူညီပါရစီဆိုင္းဘိုးကို စခန္းဝမွာ ဆို႔လို႔ … ။

အဝီးက ဖီးဒုကၡ ၾကားျမင္ရသူရို႕ အပူလုံး ဆို႔

“သူ”က သတင္းအမွားေအာ္ပနာ ဝမ္းသာလုံး ဆုိ႔လို႔ … ။

အခ်င္းဆက္သူရို႕ ကမ္းလက္ကူကတ္လို႔ အေညာင္း ဆုိ႔

“သူ”က အစိမ္းေရာင္ႏွလုံးသားနန္႔ ကမ္းနားလီ ဆို႔လို႔ … ။

ေဒဝဒတ္ကို ဘုရားမွတ္ေတ အေမွာင္ကလူ ရင္ဆူလို႔ ဆို႔

“သူ”က ျမင္သရြိကို ျခစ္ပနာ အျမစ္မက်န္ ဆို႔လို႔ … ။

ဆို႔ထား … ဆုိ႔ထား …

မသထာေရ လူ႔ၾသဇာတိကို ဆို႔ႏိႈင္သရြိ ဆုိ႔ထား
ကမၻာပ်က္လို႔ မီြးစပ္သားကို ပစ္ထားစြာ အဆန္းမဟုတ္ ... ။

ေတာက္!

ငါရို႕က အဖမဟိသား ရီခန္းငါးရာ
ပင္လယ္ရီျပင္နန္႔ ရင္ေဘာင္တန္းခံရေရ ငမြဲသား
“သူ႔”ကို ခါးသီးရင့္ေရာင္ ထင္းထင္းခ်ယ္စြာ အဆန္းလားေယ
ေနာက္တဖန္ သံသရာရြာမွာ မႀကဳံပါစီေက့ လို႔ … ။

ခိုင္ထြီး